Di ko pala nakwento sayo. Nung isang araw:

Insan: Ako na maglalagay ng macaroni sayo.
Ako: Sige. [Habang busy na nagpapalaman ng tinapay]

Nung sumubo na ko:

Ako: Ansarap nung maraming cheese. Sana pala puro ibabaw yung kinuha ko.
Insan: *windang look* E AKO KAYA NAGLAGAY NYAN!!!
Ako: .................. onga no!

Nyahahahhaha. Wala lang natawa lang ako! Mukha kasing gago e. Sabi ni Johanna, must read daw yung MOI part sa side bar ko. Actually ako lang nagsabi. Nyahahaha.:)


Akala nyo masaya ako ngayon, nagkakamali kayo. MEDYO! Kasi naman puro sermon inabot ko ngayon. Tapos hanggang ngayon may hinanakit pa rin ako sa pasko ko, nakakainis kasi. Tulad nung sinabi ko, masaya yung sakim na parte ng pagkatao ko pero yung mabait at mapagmahal na sayd, hindi. LECH!!! Di bale, babawi kami ni Sandy sa new year. Kaya lang mukhang malulusaw ata brain cells ko kakaisip kung pano.

Nanonood ako ng Vietnam Rose ngayon. Naawa ako kay Tin (Angelica Panganiban). Nakakaawa. Naramdaman ko na yan isang beses sa buhay ko. Pero hindi ganyan kasaklap at hindi tungkol sa lablayp. Naramdaman ko lang yung wala akong magawa. Walang magawa kung di umiyak nalang. Yung napaka hopeless mo na. Gugustuhin mo nalang maglaho na parang bula. Ansakit kasi sa puso ng ganyan feeling. Parang naninikip puso mo, parang sasabog. Pero hindi ko na ikwekwento yung nangyari kasi boring e. tsaka nakalimutan ko na din.:P