Andito nanaman ako dahil wala nanamang pasok. Hooooo! Saya ko! Tinatadtad ata kami suspension of classes. Saya namin!

Pero yang sayang yan expression lang yan. Masaya ba talaga ako ngayon? Tanong nyo sa mga Tala! Hahaha. Uyy, may kinikilig! Hahahahaha. Yun na yun! :p


Kagabi yung tatay ko lasing nanaman. Ang kulit! Nakakatawa talaga. Bigla akong inakbayan habang asa hapagkainan:
Itay: Itong anak ko, mahal na mahal ko to. *ngisi* *ngisi*
Anak: Hahahahah!
Itay: (lapit sa tenga ni nanay) Ikaw... WALA ka. Mawala ka na wag lang anak ko.
Anak at si Inay: Hahahahaha!

Hindi ko pinagsisisihan yung mga ginawa namin nung asa Tagaytay kaming pamilya kahit na lahat ng gospel e na-i-sermon samin. Sakto at fathers day nun, nakapag misa kami ng walang pari. Apat na long neck brandy lang ang katapat ng isang magandang simula. YAK ANG BADUY NUN! Pero dahil dun, dahil sa sermon nagkabati kami ni itay. Hindi ko na ikwekwento dahil long story at tinatamad ako at walang kwentang away yun at nakalimutan ko na at.. ano pa ba? SAYA KO! HOOOOO! (espiritu ni Tolentino sumasapi talaga)


Talo kami sa USTE.. Tae, parang di ko matanggap. No offense sa mga ustenians. Peace tayo lahat. Saya ko! Galing ng uste! Pati FEU natalo na nila. Lupit sa 3points. :)


P.S.
Pangalawang tao na ang naturuan kong wag maging masyadong mabait. At infairness sila ang nagsabi sakin na naturuan ko sila nun. Hmmm. Ito ba ang purpose ko sa mundong ibabaw? Hahahaha.