May dalawang klase ng tao sa mundo, and trend setters at ang mga WALANG originality. Pero sa totoo medyo wala naman kinalaman ang post ko dito. Gusto ko lang sabihin. No aze? Hahaha.


Naiinis ako kapag isa sa mga bagay na gustong gusto ko ay nagiging mainstream. Naiinis talaga ako! Katulad nalang sa banda, sa damit, sa buhok, sa laro. Sa pagkain hindi. Naiinis talaga ako!!! Grrr. Nakakainis naman talaga diba? Naiinis ako kapag feeling nila mas marami na silang alam sa bagay na yun. Naiinis ako kapag feeling nila mas magaling na sila sa akin [na kadalasan yun talaga ang nangyayari]. Naiinis ako kapag nagiging inspirasyon ako ng kung sinong tao sa pananamit. Naiinis ako! Naiinis ako! Nakakainis talaga.

Kagabi, nakaharapa ako sa salamin:
AKO: Ma, mawawala na yung bangs. [abot outerspace ang ngiti]
MA: Bakit ayaw mo na magbangs?
AKO: Ayoko na, masyado na kong maraming kamukha sa mundo. YAK!!!
MA: [binulong sa maid namin ng ubod ng lakas] Ang anak ko ayaw talaga ng may kapareho.
AKO: OO, AYOKO!!! AYOKO, AYOKO, AYOKO, TALAGA!!!

Siguro pikon lang talaga ako. O siguro ayoko lang magpatalo. O kaya naman gusto ko siguro sa akin ang atensyon. Malamang.. malamang yun na nga yun. Gusto ko sa akin ang atenstyon. Attention seeker ako! Di ko itatanggi yun. Dulot siguro yun ng pagiging only child ko. Sanay akong maligo sa atensyon galing sa nanay at tatay ko, sa maid namin, sa aso namin, sa mga kaibigan ng magulang ko, sa mga kaibigan ko nung bata ako, sa mga kapit-bahay. Sanay akong lagi ako ang bida, lagi ako ang maganda. PERO KAHIT SANAY AKONG SA AKIN ANG SPOTLIGHT, never akong naging papansin, yung katulad nila [insert names here] na kung magpa-kyut e akala mo wala ng bukas. Hindi ako nangaagaw ng mikropono ng may mikropono [hindi yan literal dahil kaboses ko si Inday Badiday kapag kumakanta o kahit nagsasalita]. Ang pangit pala ng ugali ko! Hmmmm.

Napansin ko to nung isang araw, pagkapasok ko para akong naka-invisibility cloak. Hindi ko nalang ininda, tuloy lang ako sa paglakad. Umuupo ako dun sa likod, nagpaka-loner effect ako, at success may pumansin naman. Yung mga naturing kong kaibigan ang lumapit at medyo parang napilitang humalik sa akin [sorry yun talaga ang napansin ko]. Noon ko naisip ang nasabing pangit na ugali. Sanay akong pagpasok ko maraming bumabati, maraming bebeso [na ramdam kong from the bottom of their heart]. Nasaan na kayo yung mga kaibigan ko? Napansin ko rin, wala pala ako ganun ka-close sa mga babae kong ka-class/batchmate. As in yung mga mala-bestfriend na ka-close. Iba pa rin talaga kapag babae ang ka-close mo. Hindi nga rin pala ako "one of the boys", sa totoo wala akong ka-close na lalaki, maliban syempre kay [itago nalang natin sa pangalang] Ibanni. Saan kaya nagsipuntahan mga totoo kong kaibigan, ang aga naman nilang magbakasyon.... .. .