Nakakatawa, tinamaan ako sa post mo! O kung hindi man ako yung pinariringgan mo dun, mas nakakatawa.

Alam mo bobs, hindi ako napilitang maging kaibigan ka. Kung alam mo lang kung gaano ako natutuwa nung nabasa ko yung sulat mo sakin nung retreat. Lagi kang handang tumulong kahit kadalasan e nakukulitan ka na sakin. Kahit lagi kitang inaaway, kahit lagi tayong nag-aaway. Problema lang satin masyado tayong parehas, masyadong mataas pride natin [no offense]. Kung sa tingin mo naging user ako, pasensya ka na. Hindi tamang itanggi ko yun dahil sa totoo nung pinaka pinaka una, nung two weeks ng 1st quarter, medyo naging user nga ako. Wala akong makakasama sa klasrum, naisip ko magiging hell ang buhay kapag si hazel ang lagi kong kasama dahil kadalasan ma-o-op lang ako sa mga trip nya. Hindi rin naman ako makasama kay pam at lianne dahil kahit alam kong kaibigan ko sila at vice versa, may mga maliliit na bagay na hindi nila kayang ipagkatiwala sakin. Alam mo mahirap ang feeling na hindi ka pinagkakatiwalaan, kahit napaka liit na bagay lang nun. Para akong laging napag-iiwanan sa kanilang dalawa at ayoko yung pakiramdam na yun. Pero syempre hindi ko sila masisisi, ano ba naman ako para pagkatiwalaan nila.

Alam kong alam mong SELOSA ako. SELFISH. MADAMOT. MALANDI. TAKLESA. USER! Lahat na ng pangit na pwedeng mamana ng isang babae sa kinanununuan nyang mga demonyo.

Nakita ko na hindi pa pala tayo ganung ka-solid. Na-realize ko to nung nagmall tayo at sinamahan natin si lianne na bumili ng project nya. Oo, nagselos ako! Mas close talaga kayo ni lianne at sapul sakin yun. Parang walang wala yung pinagsamahan natin sa pinagsamahan nyo [na totoo naman na medyo hindi ko lang matanggap. the truth hurts, a lot!]. Alam kong hindi naman tama na magselos ako dahil magka-iba naman ang turing mo samin pero di kayang itanggi na masakit talaga.

Simula nun, lagi na kayong magkasama. At natutuwa ako dahil naibalik ko [kung isa man ako sa dahilan] ang closeness nyo.

Di ko rin naman kayang maki-epal sa inyo dahil mahirap yun, may mga bagay na kayong dalawa lang ang nakakaintindi at kung sakaling sumama ako sa inyo mararamdam ko lang ulit ang pakiramdam ng napagiiwanan. [Total naglabas na ko ng sama ng loob, lubusin na natin] Kahit kay Phoebe at Angie mahirap sumama. Kay Omi at Miguel mahirap din dahil hindi naman kami close nyan, we just belong to the same group. Kay JR nafi-feel ko na medyo na-iilang na sya at parang nauubusan na sya ng sasabihin kapag nagkwekwentuhan kami. Nafifeel ko ang OP-ness.

Sabi ko kay ino hahayaan ko nalang ang lahat tutal matatapos na ang taon at magka-ibang daanan na ang tatahakin natin. Sure akong kapag nagkita tayo after several years magkakailangan na tayo. Pero mahirap palang iwanan lang ang isang problema, hindi pala laging na-iimply ang sinabi ni kelly na "dont problem the problem let the problem problem you".


Alam mo selosa talaga ako, kahit kay JR nagseselos ako. Mas mukha pa nga kayong magbestfriend kesa sakin e. Nagseselos ako dahil para akong nanakawan ng urbandub cd. Nagseselos din ako dahil parang nawala din yung barkadang hindi ko alam kung kailan naging solid. Natatawa ako dahil sabi ko sa sarili ko pagkatapos basahin ang post mo "sino sya para tawagin akong user!" pero ayokong maging hypokrita. Ayoko maging TUPPERWARE!!!

Hindi ko alam kung bakit mo nasabi yung mga yun [indenial lang ako, alam ko talaga kung bakit]. Hindi ko alam kung nabasa mo yung previous post ko. Hindi ko alam kung nasasktan ka dun. Hindi ko alam kung may-impact pa lahat ng pinagsasabi ko sayo sa post ko. Hindi ko talaga alam. Hindi ko alam takbo ng utak mo. Hindi ko alam! Hindi ko alam kung anong kahihinatnan ng lahat ng ito.


Sa una [at baka sa huling beses] ibaba ko ang pride ko, gusto kong malaman na malaki ang kwarto mo sa puso ko. Mahal kita besy ko! Sana maniwala ka....