Ok. Mabilising post! Nakikigamit lang ako ng notebook at internet access na sobrang bulok sa pinsan kong maganda (UYY). Wag kayong papaloko sa PLDT Vibe. Naku.. shut up na nga, mademanda pa ko.

Ambait bait ni Lord. Lab nya talaga ako. Pinostponed nya ang kinatatakutan ko kagabi. Pero postponed lang. Resume sya kaninang madaling araw. Natatakot ako!

Natatakot ako sa masyadong maingay. Sa katunayan, natatakot ako sa Disturbed. Takot ako kapag New Years Eve. Takot ako sa putukan. Takot ako sa concerts na maraming rakistang bulok. Pero higit sa lahat...

Takot ako kapag nagaaway magulang ko. Sobrang natatakot talaga! Kumakabog yung dibdib ko to the max. Grabe ako magdasal kapag malapit na sila magaway. Hindi naman nananakit ang tatay. Ayoko lang talaga! Pero sa tingin ko kayang kaya patayin ng tatay ko ang nanay ko. Natatakot talaga ako. Ayokong nagsisigawan. Nagising ako sa sigawan nila kaninang madaling araw.

Nakita ko ang sarili kong nagtakip ng gabundok na unan sa tenga ko habang sinasabi ang napaka powerful na mga kataga.. "Lalalalala.. lalala.". I need serious help.. psychological help!

Napanood nyo yung buhay ni Hero Angeles sa MMK. Syempre hindi, hindi kayo jologs e. Parehas kami ng nararamdaman kapag may nagaaway.. yun nga lang mas matindi yung sa kanya dahil mukha sya talagang psycho. Hindi pa naman ako dumdating sa stage na yan.

WAAAAA!

Bago na URL ko. YEY! Boring na kasi yung dati kong url. Pero hindi talaga yan yung dahilan (sa totoo lab ko yung url na yun), Im just plain inggitera. Hahaha! At nagmama-artista ako, ayoko kasing matunton ng mga stalkers ko. (ASA KA NAMAN BUYYY!)

Naku ano ba tong pinasok ko... matinding pagtitiyaga ang kailangan para makaahon! Ano nga ba pinasok ko? Edi itong pagpapalit ng URL. Matinding pagtitiyagang maghintay magload ang bawat blog ng mga pinaka mamahal kong blagger para masabihan na, "bago na url ko. i lab yu.". Sing bilis pa naman ni Flash yung internet connection namin. Naku.. kung bulok lang tong kompyuter namin, kanina pa to tumirik!

Alam kong malaking problema ang dinala ko sa inyo, pero pagbigyan nyo na ko minsan lang naman ako magpalit ng URL e. Sige na, sana sipagin kayong palitan ang link ko. Kung tamarin man kayo, wag nyo nalang kalimutan bumisita sa munti kong tahanan.

Mukha ba kong desperate sa mga visitors? Hindi a. HINDI TALAGA. Sino ba nagsabi, kukutusan ko?!! (*boyngk* Aray bakit mo ko kinutusan? Bad hand!!!) Maniwala kayo, hindi talaga. Hahahah.

Ansipag ko na magpost. Weee. Boring ba naman sa tahanan namin e! Hahaha. Gagawa nalang ako ng lay out. Up next, Oyas! Syet, puro angas tong paragraph na to. Tama na nga! (*End Tone* Tooooooooooooottt.)

Ansaya saya ko ngayon. Yikee! Nagkita-kita at nagsama-sama kami ng mga kaberx ko. Parang ilang centuries kaming hindi nagkita. Ansaya saya talaga. Parang gago no? Oo, dahil hindi ko na sila makakasama madalas dahil.. college na ko sa pasukan. BANG FEEL NA FEEL!!! Ansaya talaga, at sa sobrang kasiyahan magkwekwento ako! First time..

Wala namang nangyaring espesyal.. ayy sige espesyal na to, since dapat itago lahat sa baol ang mga moments na magkakasama kami! Nanood kami ng game ng kaberx namin na itago nalang natin sa pangalang "Mikee" (the blackforest). Natutong kami, buti nalang at nanalo kung hindi mababatukan ko talaga sya dahil sayang ang pamasahe at effort ng pagpunta namin dun, plus the cheer pa. Pero "Mikee" (the blackforest), Im sorry to say, medyo nagkalat ka sa court. Slight lang naman! *Buti nalang hindi nya pinupuntahan ang blog ko*

Pagdating sa bahay, na para kaming nag-alay lakad galing sa court papunta sa kanila, pinakain nya naman kami! Langya, papasalvage ko sya kung hindi nya kami pinaghanda ng pananghalian. Nanood kami ng movie, JUST FRIENDS.. ansaya nya pero nilayasan ako ng mga kasama ko (nagsilabasan) at yung katabi ko tinulugan naman ako. Sila namili ng panonoorin nyan ha, kung tutuusin hindi naman dapat ako manonood (nagiinternet kasi ako ng yayain nila akong maki-join sa kanila).

Just like any other movie, napaiyak ako. Iyakin kasi ako!

Lumabas ako pagkatapos, pero ginising ko muna yung katabi ko kahit sarap ng tulog nya. Tulo laway nga ata e! Nagstay kami sa GAZAYBOW nila, typical conversation ng mga rich at famous. Obviously hindi totoo yan! Pumasok kami ulit kasi.. ewan ko.. bakit nga ba tayo pumasok ulit? Ahh basta, naglaro kami ng tekken. Di ko alam kung anong tekken yun, pero masaya kasi lamang kami. Hahahaha! Tama na, baka isipin nyo magaling ako, mapahiya pa ko pag naglaro tayo. Enjoy naman, at pwede syang exercise sa braso. Bang nakakangawit! O baka ako lang yun, di kasi ako sanay humawak ng controller ng PS2, hanggang Xbox lang ako. Ayy family computer lang pala, sa panaginip ko pala ako sanay sa Xbox. Pagkatapos nyan...

*Bye bye na.. aalis na kami..*

End! Lakad nanaman kami nangpagkalapit lapit, mga tipong Cogeo hanggang LRT Station sa Santolan lang naman. Sakay sa tryke, hintay ng mga limang buwan para makasakay sa Jeep at nasa bahay na ngayon. At sa oras na to, nawawalan na kong nang gana magpost dahil sa !@#$%^&*() kong @!@!#. Leche!!! May kasama sanang picture to!

Nakuha ko na yung yearbook namin. Asenso pero ang pangit ng cover, baby blue amp! Anchaka talaga. Tapos yung description sakin OK naman, pero hindi po ako robot. May kaibigan din naman ako, masaya naman ako kasama. Makulit rin naman ako [or so i thought]. Walang dull moment pagkasama ako [feeling ako wag kang maki-alam]. Hindi naman puro aral at pagpapaganda ang ginagawa ko. Wala man lang sinasabi sa personalidad ko [kahit negative, NADA. sana sinama nila pagiging abnormal ko]. Bakit wala ba ko nun? Nakakabugnot! Hindi ata ako kilala nun gumawa, mas maganda yung ginagawa ni JE na description para sakin kahit sabi niya Kanto Girl ako which is true I guess.

Bumenta sakin yung class prophecy pero ayoko yung naging profession ko, no offense sa gumawa. Pero sa pagkakatanda ko ako naman nagbigay nun! Antanga ko naman, sana ginandahan ko na. Hindi talaga ako kilala sa batch namin, nakakaawa. Hindi ako magugulat kung paglaon ng panahon hindi na nila ako matatandaan. Well, like what ive said to my march 27 post, dalawang tao lang ang tunay na nakakakilala sakin. Mali nga yan e, tatlo nga pala sila [nakalimutan ko yung isa].


TO YOU: NOT EVERYTHING YOU READ [especially about me] IS TRUE!!! @#%^. I might play with my profile, but please! I know you know me better than that.. than what youve read! Tsk. People can be so judgemental.


Anne and I were chatting awhile ago [nax english yan]. Syempre ang walang kamatayang PBB ang pinag-usapan namin. Na-catch nya ang aking attention dahil sa kanyang status! Hindi ko na ikwekwento lahat dahil ma-bobore ka lang at mga models like us lang ang makaka-ride sa mga pinagsasasabi namin. Sabi namin, sasali kami sa next edition. Biglang tinanong nya ko: [edited na yan]

annenesss: tekaaaa.. ito.. "challenge"
aia_raks: anong challenge?
annenesss: ano sasabihin mo sa kanila para matanggap ka? i mean.. bakit ka dapat matanggap? kasiiiiii....???
aia_raks: hmmmm
aia_raks: ang hirap nyan
aia_raks: wala pa kong naiisip dyan e
aia_raks: pinagiisipan ko nga yan kagabi e
annenesss: ako nga may naisip na ehh :P hahahahaha. pinagisipan ko talaga
aia_raks: ANO ANO?
aia_raks: kunyari ako si direk dyogi
annenesss: hahahahaahaha! yung interesting sakin eh i attempted to commit suicide pero i'm an actually a believer. as in christian haha
aia_raks: teka..
aia_raks: tatae lang ako
aia_raks: ansakit na ng tiyan ko
annenesss (4/25/2006 1:21:05 PM): hahahahaha. sige. go aia. kaya mo yan :P
aia_raks (4/25/2006 1:24:53 PM): im back
aia_raks: napagisipan ko na rin
aia_raks: isasagot ko
aia_raks: kahapon ko papala to naisip
aia_raks: pero nakalimutan ko na
annenesss: eh ano?
aia_raks: like the others may gusto din ako patunayan! cliche but true! feeling ko kasi blacksheep ako sa pamilya. pero its kinda ironic kasi only child ako. hahahahahahaha
annenesss: cool!!! PASOK KA NA AGAD NYAN
annenesss: hahahahaha
annenesss: yung sasabihin ko rin... hmm
annenesss: "I want to prove something to the people who underestimated me and my abilities. i want to show them that i'm not really who they think i am."
aia_raks: NAKU!!!
aia_raks: RAKUN!!!
aia_raks: hahahahhahaha
annenesss: hahahahahaahah
annenesss: pano kaya kung mautot ka sa pbb no? hahahaha =))

Wag na yun iba. Mukha kaming gago, pinagchichismisan pa namin ang mga housemates! Hahahaha. Teka, ang korny na ng post ko. End na natin. *End Tone*



edit
Dahil nainggit ako sa mga ginawan ko ng template [oha nagyabang pa] ginawan ko din ang sarili ko. Oyas sa isang araw na yung iyo! hahahah.
/edit

BAM IS MINE!!! Clare is prettier than Nina [for me lang ha]. Hotness Alert: Fred on the loose! Hindi namang halatang adik. Hahaha!

Dapat nga pala espesyal tong post na to dahil pang isang daang post ko to at isang taon na ko sa blogger. OHA!

Flash Report: MATT IS ALSO MINE!!!

Balik sa sinasabi ko.. Ano nga ba sinasabi ko? Teka.. Naisip ko lang, sana pala sumali ako sa PBB, feeling ko kasi makukuha ako. FEELING AKO E! Ang ganda ni Jamilla, tanga lang nagpabuntis, iniwan pa ng tatay. Mas tanga pala yung tatay, iniwan nya si Jamilla, ang ganda ganda e.

Naiinggit ako sa bonding ng mga housemates. Parang ansaya saya nila! Inggitera talaga ako. Hahahaha!

Kahit mukhang ordinaryo tong post ko, alam kong alam nyo na alam ng lahat na alam ni tekla na espesyal to dahil alam kong alam nyo na alam ng lahat na alam ni tekla na napapasaya kayo ng bawat post ko. Alam ko, maniwala ka!

Ilang dekada din akong hindi nakapagpost! Pepe kasi.. wala parin kaming katulong. Nanay ko pinapatapon ako sa Manila, sa bahay ng mga abnormal kong pinsan. Joke lang. Kung sabagay, maigi naring dun ako dahil kapag nasa bahay ako katulong ako. CHIMI-A-A major!!!

Andito ako ngayon sa Pangasinan.. dyoskong tagal ng biyahe! Ansakit sa tumbong. At pagdating namin dito, walang magawa. Sira guitara ng pinsan ko. Pepe major! Tapos napagalaman kong naka-dsl sila, aba syempre sugod kagad ako sa kompyuter nila kahit hindi pa ko gaanong busog sa kinain ko. Nakakawili palang manood ng music videos ng hindi ka maghihintay ng ilang buwan para ma-play ng maayos.

Ano na nangyayari sakin? Puro lakwatsa na ko. Masaya sa Manila, malapit na nga akong maging manilenya e. Haha! Natatawa ako kapag andun ako tapos umaalis kami ng bahay, napaghahalatang tiga bundok ako. Isang native na napakaganda. Hindi ka papayag, papakulam kita! Hahaha.

Teka tinatamad na kong mag-type. Ayy sa totoo hindi, tinatamad lang akong magkwento. Tsaka di naman kayo interesado sa buhay ko! Ano ba namang meron ang isang native na katulad ko. Wahahahahahaha!

Ako ay nagbalik.. [to the tune of ako ay nagbalik nung lalaking singer na mukhang gago]. Halos isang linggo rin akong nawalay sa nanay ko. Infairness namiss ko ang paguutos-utos nya at ang pagiging armalayt ng bibig nya kapag sinesermonan ako. Halos isang linggo syang natulog mag-isa sa mala-palasyo naming bahay na nababalot ng mysterio. Nakakatok! Halos isang linggo akong orphan.. nanghihiram lang ng damit at nakikikain sa bahay ng pinsan. At halos isang linggong makulay pero malamig ang buhay ko. LITERAL!!!


Birthday ko nung 8 [yikee SWEET SIXTEEN]. Ang ganda ng regalo sakin ng mga pinsan ko! Woohoo. Sayang hindi nila binox o kaya man lang nilagyan ng ribbon. Ah basta, ang ganda talaga ng regalo nila. Kaya lang walang natuloy ni isa sa mga plano ko nung berday ko. Ayy yung pagpunta lang pala sa maynila kung saan nakatira ang mga pinsan ko. Dapat:

Puntang eastwood para kumain sa YC. [kuripot ako e. hahahaha]

Diretso Tiende para sa NU Summer Shebang.

Pero wala kaming transpo! Ang hirap kapag walang kotse. At naisip namin na magiging JOLOGS PARADE ang magaganap sa tiende. Alam mo naman ang poser, galit sa kapwa poser.;) Kaya ang nangyari ay:

Pumunta kaming GLP para mang gulo. [hahaha. joke lang]

Diniliver na yung gift nila sakin. [yey! hahaha. ASA]

Umuwi ulit sa bahay ng mga insan ko. [malalandi e, magpapalit daw :P]

Tumunganga ng mga tatlong buwan. [nag isip kami kung saan pupunta at anong gagawin. mahabang diskusyon ang nangyari]

Sa wakas nakapagdesisyon na!

Ayy..change of plans ulit.

Ito na talaga....

Sa Robinsons Ermita lang kami bumagsak! Kumain sa YC.. tapos uwi kagad. Sa tagal namin, pinagsarahan na kami ng rob. Pag dating sa bahay, itong brod namin biglang nag-maji [di mo gets no?]. Tama ba yun? Sinabay pa sa berday ko, ako lang ang may karapatang magpapansin nung araw na yun e. JOKE LANG!!! PEACE TAYO FAFA. Kaya ang mahabang usapan, nauwi sa matiniding inuman. At hindi basta bastang inuman, INUMANG INTSIK yun. Pers taym! At dahil berday ko, nilasing nila ako! Naysss.. huli pa kami ni itay, buti hindi nagalit. Hahahhaha. Tapos... tapos.. tapos.. .. TAPOS.. tinatamad na ko magkwento kaya next time nalang.


SANA YUNG ISANG BABAE JAN patawarin NA KO!!! BATI NA KAMI! Di ako matiis e. Uyy, joke lang.:P

Masasabi kong isa akong uliran at may isang salitang anak! [Parang awa mo na maniwala ka]. Grumadweyt ako with flying colors, na hindi ko naman malaman kung paano nangyari at nalalapit na rin ang kaarawan ko [ayoko sanang sabihin pero kailangan isama para masaya ang post]. Sa tingin ko naman e may karapatan ako para magdemand ng isang bonggacious na regalo. Pero tulad nga ng sabi ko sa first sentence... yun na yun.

Wala silang narinig sakin, ni isang hiling. Kung tutuusin, marami akong gusto! Lahat naman e, ika nga sa economics "human wants are unlimited". Pero tulad nga ng sabi ko sa first sentence... yun na yun!

Last christmas... i gave you my heart, but the very next day you gave it away.. [EKEK! ang korny] pinilit ko ang tatay ko na ibili ako ng stratocaster. Nakipagnegotiate ako, para kaming mga businessman. Sabi ko regalo nya na yun ng christmas, graduation at birthday ko! 3-in-1 parang nescafe. Lugi ako diba, pero hala sige desperdo na ko e.

Kaya ngayon, hindi talaga ako humihingi ng kahit ano. Kahit medyo naghihingalo na ang selpown ko at malapit ng ma-koma. Kahit kailangan na ng bagong strap ng guitara, kahit kailangan na ng onting effects [kahit hindi ako marunong gumamit!]. Kahit kailangan na ng digicam para matupad na ang greatest dream ko na maging model. Kahit kailangan na ng bagong damit dahil hindi na kinaya ng surf at kumupos na sila. Kahit kailangan na ng.... basta. Kailangan kahit na gusto ko lang talaga nyan.


Wala bang abeylabol na asukarera de papa jan na pwedeng tumupad sa mga kailangan ko?


edit
Binasa ko ulit tong post na to para icheck kung may mga kailangan i-edit. Wala naman. Pero napansin kong parng bitter ako sa post na to. Lilinisin ko lang pangalan ko "WALANG BITTERNESS sa katawan ko". Ayy mas naging obyus.:P
/edit at 11:08pm

"Watching the world that I love crumbling down
Hurting the ones that I love
See their tears falling down
I am weak
I have failed you again."

-----

Mistakes are the best lessons in life. The more failures you get, the more you grow into a better and into a more mature person [puro more]. But if you repeat your faults all over again, that wouldnt be a level-up on your maturity counter, itll be more on your stupidity bar!


To think of it.. Ill be as dumb as my entries in no time. *self pity* Haha!

edited at 10:28pm

Tulad ng inaasahan, naubusan ako ng internet card habang kinokolekta ko ang mga litrato namin mula rito. Nakakabugnot pero syempre cool lang ako baka mawala ang poise. Kaya ginawa ko, biglang talikod at hingi ng isang daan sa nanay ko. Buti nalang may malapit na bilihan ng internet card dito. Pinagbihis ako, binigyan ng pera at inutusan pang bumili ng halu-halo. Ayos lang, may net card naman e. Naglalakad ako, "lalala lala"... pag dating sa destinasyon. NAKNANGPAKINGWHALEUNDERTHESEA!!! Wala yung nagtitinda, batugan mode, natutulog! Hindi ko magising. Waaaa! Kung hindi ka nga naman minamalas. Umuwi akong bigo na may dalawang baso ng halu-halo sa kamay. Gusto ko na talagang umiyak habang naglalakad. Depressed talaga ako! Pag uwi ko, naawa ata nanay ko. Imbis na mainis sakin dahil nakasimangot akong dumating, ang sabi ay.. "hayaan mo magpapabili tayo sa opismeyt ko!". Tinawagan nya, habang ako nagsasalin ng halu-halo sa bowl, at habang gumagawa ng yema. Makalipas ang ilang dial sa telepono at ilang ikot sa yema, nakuha ko rin ang username at password. Dito ko nalaman ang tunay na pagmamahal. [Alaala ni Batman] :P

Ilang oras kong pinagpagurang kunin to kaya ipapakita ko sayo ang ilan sa mga paborito kong kuha! Artista mode muna ang entry ko ngayon:

Jump na jump kami! Yung pangalawang litrato, iniwan nila ako. Hindi acting yung pagsigaw ko ha! Click nyo, para malaki.



Pagkatapos magtatalon [naka ilang take kami dun ha]. Nagfeeling naman kaming contestants sa Miss Universe!
Ako, Angie, Moey, Jen, Aunj, Jill at Aze




Kinagabihan, hindi parin kami nagpaawat. Tuloy parin! Wag kayong makielam, buhay namin ang pagiging model. Ganito talaga kapag hiyang tayo sa harap ng kamera.
Aunj, Moey at Ako ang forever na nagpopose sa harap ng camera.

GRAD PARTY namin yan since wala kaming grad ball. Sayang hindi kumpleto. Walang iyakan na naganap, sayang gusto ko pa namang magdrama! Last na pagkikita na namin na batch ko. Huhuhu. :( Public apology: Moey, sorry talaga! Di ko talaga alam ginagawa ko. Iba tama sakin ng ininom natin, kahit bitin tayo. Hahaha. Public thanks (?): Kay Aze, Riele, Kelly, Besy, Alvin, Ian, Peter.. at sa lahat ng nagbuhat, nag alaga at nagpasensya!!! Lulubusin ko na ang pagiging artista ng post na to.

Alam kong gusto nyo pang makakita ng artisa at byutipul peses namin. PINDOT mo yung pindot! Para happy. Makakakita ka dyan ng semi porn pics. Wahahhaah. Enjoy. All made possible by Baban [almost]!


edit
NEW TEMPLATE! WALA LANG! FIVE BUKAS!
/edit